Þegar það hafði verið ákveðið að ég slægist í hópinn með Gunnari, Guðmundi, Guðrúnu, Kristínu og Kjartani sátum við og spjölluðum smástund um daginn og veginn. Það var fátt merkilegt sem var sagt, ég komst að því að þau höfðu verið á ferð í rúma viku og það sem mig grunaði, að það hefði fækkað í hópnum, reyndist vera rétt. Einn félaginn, Hugi, hafði verið skilinn eftir til að jafna sig af sárum sem hann hafði hlotið í bardaga við stigamenn daginn áður. Ég sá út undan mér hvar Sigrún, stúlkan úr eldhúsinu og fósturdóttir hjónanna sem ráku krána kom með föggur mínar og lagði þær skammt frá eldstæðinu. Skömmu síðar kom Sigurður, eigandinn, og sagði þeim að herbergið þeirra væri tilbúið. Þar sem það var fimm daga ferð að Ósfjarðarklaustri ákváðu þau að ganga snemma til náða og þáðu fylgd Sigrúnar að herberginu. Þar sem flestir aðrir voru farnir til herbergja sinna og þeir sem bjuggu í sveitinni voru allir lagðir af stað heim til sín til að ná fyrir myrkur, vorum við Sigurður einir eftir í salnum. Hann lagði saman nokkra bekki við eldstæðið til að búa til stað fyrir mig til að sofa á.
"Þú ert þá á förum." sagði hann þegar hann var búinn að útbúa fletið.
"Já, og líklega verður bið á að ég komi aftur." svaraði ég.
"Ég læt Rúnu vita svo hún geti kvatt þig í fyrramálið." sagði hann.
"Verst að ég hef ekki fleiri herbergi, mér er mjög illa við að þú njótir ekki þess besta sem við getum boðið uppá." bætti hann við.
"Ég kann vel við hlýjuna frá eldinum, þið neitið líka alltaf að taka við greiðslu frá mér fyrir gistinguna svo það er ekki nema sjálfsagt að ég gefi herbergið eftir til borgandi gesta." sagði ég.
"Huh. Ef ekki væri fyrir þig væri ég líklega dáinn, við Rúna ættum ekki þennan stað, hefðum aldrei kynnst og hefðum ekki Sigrúnu, þar sem okkur varð ekki barna auðið." svaraði hann.
"Þið áttuð vel saman. Þar sem ég vissi að ykkur langaði í barn þegar ég fann Sigrúnu munaðarlausa leysti ég tvö vandamál í einu með því að koma með hana til ykkar." sagði ég til baka. Ég hélt því fyrir mig eins og alltaf áður að ef ekki væri fyrir mig væri hún ekkert munaðarlaus. Ég drap foreldra hennar af því að þau fóru illa með hana. Ég sá það þótt hún væri ekki orðin árs gömul að hún væri sérstök. Áran hennar var og er einhver sú fallegasta sem ég hef séð og ég hef séð margar, fallegar og ljótar. Svo vissi ég hvar ég fyndi nýja foreldra fyrir barnið, foreldra sem myndu hugsa eins vel um það og í þeirra valdi stæði.
"Við stöndum í þakkarskuld við þig sem við getum aldrei greitt" sagði hann.
"Þið greiðið hana í hvert skipti sem ég kem og þið takið fagnandi á móti mér." sagði ég og geispaði.
"Ég sé þú ert orðinn þreyttur." sagði Sigurður.
"Ég óska þér góðrar ferðar og vona að við sjáumst sem fyrst aftur." bætti hann við.
"Þakka þér fyrir og góða nótt." sagði ég og lagðist í fletið sem hann hafði búið til.